Rozprawa może być uznana za interdyscyplinarną. Zawiera treści stanowiące przedmiot zainteresowań nauk historycznych,  skupionych na staropolskich dziejach Rzeczypospolitej. Dominującym celem uczyniono odtworzenie historii kultury religijnej, wytworzonej w środowisku zakonu jezuickiego od czasu powstania lokalnej kongregacji Societatis Iesu do roku kasaty zakonu. Istotne jest zainteresowanie się Autorki mniej znanym i ubogo omówionym w naukowym piśmiennictwie środowiskiem jezuitów lubelskich, egzystujących obok grup innowierczych (arianie, kalwini i ważna rola polemik religijnych). Odtwarzając działalność lubelskich jezuitów w sposób monograficzny,  Autorka dbała o korelację informacji o sprawach lokalnych z obecnością ogólnych celów tego towarzystwa. […]

[…]Opisała różne formy aktywności (misje, dydaktyka, aptekarstwo, działalność księgarska, drukarsko-wydawnicza i cenzura); przedstawiła typy ówczesnych instytucji (stacje misyjne, kolegium, seminarium diecezjalne, bursy, konwikt szlachecki, bractwa i konfraternie); zestawiła nazwiska darczyńców wspomagających jezuickie środowisko i oceniła  rodowody oraz społeczną pozycję kadry dydaktycznej. Zanalizowała programy edukacji oraz ich ewolucję. Ubarwiła faktografię lokalnego życia opisem obyczajów. […]

[…]Praca jest cenna. Powinna zainteresować historyków kultury, badaczy dziejów zakonów, znawców rozwoju  bibliotek oraz ruchu wydawniczego. […]

Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Gondek